Davy Verroken (37) raakte in 2015 geleden bij een werkongeval aan een hoogspanningscabine zwaar verbrand. Vier jaar en bijna twintig operaties later is de revalidatie ver gevorderd, maar zijn strijd gaat verder. In juni fietst hij samen met negen andere brandwondenpatiënten de Mont Ventoux op. Als statement én om lotgenoten te steunen bij wie het RIZIV niet of nauwelijks tussenkomt.
Op 7 juli 2015 sloeg het noodlot voor Davy toe, toen hij voor zijn werk bij netbeheerder Fluvius – het toenmalige Eandis – een hoogspanningscabine moest controleren. Een routineklus, tot er kortsluiting ontstond en een ontploffing Davy wegslingerde. “Van het ongeval weet ik niks meer, maar ik hoorde van collega’s dat ze de vlammen op mijn lijf trachtten te doven en dat ze me in allerijl in een nooddouche gestopt hebben. Ik ben toen naar het UZ in Gent gebracht, waar ze me drie weken in een kunstmatige coma gehouden hebben.”
Het verdict nadien was hard. Davy was voor 55 procent verbrand. “Er waren brandwonden van mijn middel tot aan mijn hoofd”, zegt hij. “Ik verbleef nog anderhalf jaar in onder andere het brandwondencentrum. Tot op vandaag revalideer ik verder, maar ik ben ondertussen opnieuw aan het werk bij Fluvius, weliswaar in een administratieve functie. In de loop der jaren onderging ik negentien operaties, waarbij ze telkens huid vanop een andere plaats op mijn lichaam transplanteerden om de wonden beter te doen genezen. Dat is beter gelukt dan gedacht, maar daardoor ben ik niet meer zo flexibel als vroeger.”
Davy moest lange tijd een drukpak dragen. Het beschermde bij stoten de kwetsbare huid tegen pijn. “Nu draag ik nog compressiekousen omdat ik met een bloedklonter in het been zit en dat kan problemen geven bij zware inspanningen.” En toch gaat Davy tussen 17 en 22 juni met de beklimming van de Mont Ventoux een fysieke uitdaging van jewelste aan. “Ik doe dat om de Stichting Brandwonden te steunen, maar ook om te tonen wat ik wél nog kan”, zegt hij. “Omdat ik een arbeidsongeval had, kwam de verzekering bij mij wel tussen, maar veel andere brandwondenslachtoffers kunnen op weinig tot geen tegemoetkoming van het Riziv en de ziekenfondsen rekenen. Met de fietstocht willen we de aandacht op deze kwestie vestigen.”
De trainingstochten met negen lotgenoten zijn in januari begonnen en ook solo maalt Davy heel wat kilometers op zijn koersfiets. “Ik had het geluk dat ik op dat vlak al wat ervaring had”, zegt hij. “Nog voor mijn ongeval klom ik regelmatig op de fiets en ik heb zelfs al eens Luik-Bastenaken-Luik voor wielertoeristen gereden. De Mont Ventoux is echter nog van een andere categorie. Het is voor mij ook niet evident om in een groep te rijden omdat ik door het ongeval mijn nek niet honderd procent kan draaien. Naast fietsen ben ik nu ook met tennis gestart omdat dit goed is voor mijn rechterarm. Ik zal het tijdens de fietstocht misschien wel moeilijk krijgen, maar pijn is relatief en ik zal doorbijten.”
Enkele dagen na zijn beklimming van de Ventoux wacht Davy zijn twintigste operatie. “De strijd is bijna geleverd, maar gelukkig kan ik rekenen op de steun van mijn vriendin Elnaz. We leerden elkaar 2,5 jaar geleden, dus na het ongeval, kennen en mijn brandwonden zijn nooit een struikelblok geweest. Ze aanvaardde me zoals ik was en dat is mooi. Ook mijn ouders, zus en vrienden zijn me door dik en dun blijven steunen. Ze stonden altijd voor me klaar als ik hulp nodig had en dat zal bij de beklimming van de Ventoux niet anders zijn.”
Woningbranden per jaar
Steun aan patiënten
Preventie workshops per jaar
Onze andere initiatieven
Contacteer ons
Frans Landrainstraat 43
1970 Wezembeek-Oppem
02 649 65 89
Openingsuren:
Maandag tot donderdag van 08u30 tot 12u30
Vrijdag van 8u30 tot 11u30
Privacy
Gebruiksvoorwaarden Privacy Statement Stichting Brandwonden Privacy Statement Fondsenwerving Stichting Brandwonden houdt zich aan het ethisch handvest van de VEF
Volg ons
